Hazret-i Fatıma’yı ayrı tutarsak Efendimize çok benzeyen 6 sahabe vardır. Hasen bin Ali, Musab bin Umeyr, Cafer bin Ebu Talip, Ebu Süfyan bin Haris, Saib bin Ubed (İmam Şafii’nin dedesi) ve Kusem bin Abbâs.
Kusem bin el-Abbâs bin Abdülmüttalib el-Hâşimî, adı üzerinde Hazret-i Abbâs’ın oğlu, Abdülmuttalib’in torunudur.
Efendimiz ile amcaoğullarıdırlar.
Annesi Ümmü’l-Fazl Lübâbe bint Hâris el-Hilâliyye, hazret-i Hatice’den sonra Müslüman olan ilk kadın olup Resûl-i ekremin hanımlarından Meymûne’nin kız kardeşidir.
Kusem bin Abbas hazret-i Hüseyin ile aynı yaşlardadır, sütkardeşidir ayrıca.
Efendimizin cenazesi yıkanırken yardım edenlerden biri de odur, Server-i kâinatın nurlu kabrine iner ve kabirden en son o çıkar. Resûl-i ekreme yeryüzünde dokunan son kişi olarak tanınır İslâm âleminde.
Efresiyap Tepeleri denilen mıntıkada, ibadet ederken baskına uğrar, şehadet şerbetini içer.
Aradan dört asır geçtikten sonra üzerine türbe yapılır.
Müminler kabrini ziyaret eder, ona “Şah-ı zinde” (yaşayan şah) derler.
Kur’an-ı Kerimin “Allah yolunda ölenlere ölüdür demeyiniz” hükmü gereğince (Bakara, 154. âyet, Al-i îmran, 168. âyet) Semerkandlılar Hazreti Peygamber’in bu yakın akrabasının daima canlı olduğunu kabul ederek ona “Şah-ı Zinde” demişlerdir. “Kıyamet gününde üç zümreye şefaat edilir: Peygamberler, âlimler, şehîdler.” ve “Ölülerinizi iyi kimselerin arasına defnediniz” hadis hükümleri gereğince de “Şah-ı Zinde”nin çevresinde XIV. ve XV.yy’dan itibaren büyük bir kabristan teşekkül etmiştir.
Uluğ beyin yaptırdığı ihtişamlı kapıdan girilince geniş basamaklı merdivenlerle önce mescide ulaşmaktadır. Daha sonra, iki tarafında münhasıran hanımlar için etüt ve inşa edildiği hemen belli olan fevkalade zarif türbeleri bulunan dar gölgeli, bazen merdivenli taş döşeli sokaklarla bu muazzam külliye devam etmektedir.
Aynı çağda fakat farklı tarihlerde yapılan türbelerin cephe tanzimlerinde ısrarla birbirine benzememeye gösterilen gayret, bugün de pek geçerli olan hanımlar arasındaki, ‘benimki kimseninkine benzemesin’ iddiasından kaynaklanabilir.
Selçuklu türbelerinde görülen iki katlı uygulama bu türbelerde genellikle terkedilmiştir. Alt katta bulunan cenazelik kısmı üst kattaki yön belirleyici mihrap girintisi, türbelerin çoğunda yoktur. Daha önce türbenin içinde bulunan çini sandukalar şu anda yerlerinde değildir. Çini bezemelerdeki çeşitlilik zengindir. Türkân Akanın girişindeki iri mukarnaslar, Selçuklu yapılarındaki mukarnaslı nişleri hatırlatmaktadır. Bu türbelerin en etkileyici tarafları bezemelerindeki detaya inen, fakat bütünlüğü kaybetmeyen, farklı yüzey ve değerdeki çizgi, desen ve renklerin bütünlük fikrini güçlendiren durumlarıdır.
Şöyle ki, Türkân Aka türbesi cephesinde konturları meydana getiren karşılıklı eğri ve düzler, birbirleriyle zıtlaşarak bütün üzerinde dengeleyici bir etki yapmaktadır. Net ve belirgin dış konturların kenarındaki koniklik, bu yüzeylerin aldığı ışık-gölge ile cepheye derinlik sağlamakta ve güneşin seyrine göre cepheye bir günde üç-beş farklı görüntü kazandırmaktadır. Bu özellik; motiflerin plastik etkisini arttırmakta ve mimari ahenkle birlikte hareket ederek kütleye seyrine doyulmaz bir heykel boyutu kazandırmaktadır.
Türkistan Motifleri
Neredeyse her cephede kullanılan ve bulunduğu cephelerde hareket kazandıran rozetlerin menşei gerilere gitmektedir. Türkistan sanatının İslami devir öncesi kullandığı ve İslami devirde de kullanmayı sürdürdüğü motifler bu rozetlerde boyut kazanarak devam etmektedir. Kainatı oluşturan ay-yıldız ve güneşi anlatan bu semboller daima sonsuzluğu çağrıştırmaktadır. Bu sebeple de daha çok dini yapılar da kullanılmaktadırlar. Cephe üzerinde farklı yükseklikte düzenlenmiş çini yüzeyler aldıkları ışık-gölge ile kütleye küçük kıpırtılar kazandırmaktadır. Bu küçük kıpırtılar manzume içinde bazen fevkalade etkileyici olabilmektedir.
Türbe cephelerini oluşturan motiflerin istiflenmesinde uygun bir düzenleme dikkati çekmektedir. Genellikle kıvranan Rumi motiflerin yer aldığı yüzeylerin (etrafını çevreleyen konturlar) düz ve sert çizgilerden oluşmakta, meydana gelen zıtlaşma, cephede plastik değeri yüksek alanlar ortaya çıkarmaktadır. Bütünlüğü sağlayan ve karmaşıklığı önleyen unsur bu olmalıdır.
Türbelerin düzeni de rastgele yapılmamıştır. Ana merkez olarak Kussem bin Abbas’ın kabri alınmıştır. Arazinin topografyası ile hiç oynanmadan ve ondan çıkan ışınlar doğrultusunda gelişen diğer mekânlar boylere bir merkez oluşturduktan sonra, ana yola doğru bir sokak teşekkül ettirmiştir. Türbelerdeki bu mimari çeşitliliğe ve bezemelerdeki olağanüstü zenginliğe rağmen, ortak bir anlayış, bir tema birliği dikkat çekecek seviyededir. Türbelerin hanımlar için düzenlendiği ve boyutlandırdığı, bezendiği hemen anlaşılmaktadır. Bu husus bir kültür zenginliğidir rütbenin kime ait olduğunu bilmeden bu cepheyi seyreden ve türbeden içeri giren kişi bu mekânın kim için düzenlendiğini anlayabilmektedir.
Kusem bin Abbas Sandukası
İktibas yapılan yazılar
*Efendimize en son o dokundu, Kusem bin Abbâs, Türkiye Gazetesi
Yorum Yaz