Diner de bir gün bu kavi fırtına; Şenlenir barkımız, evimiz bizim. Uyulur da hakkın o beş şartına, Kalkar kanlı canlı devimiz bizim. Karanlığı kovar, doğar da güneş; Kırılır pranga, kükrer cefakeş; Görürler nasılmış, neymiş beşkardeş; Çınardan mirasçı gür filiz bizim. Bir “kızılelma”dır, bu kadim gâye; İslam’a hizmettir, en yüksek pâye; İsterse etmesin beyler himâye, Rahmana … Okumaya devam et Şiir: Alevimiz Bizim